'Gezien worden is heel belangrijk'
Gezien worden, ontmoeting, liefde, broederschap en hoop. Zomaar een aantal woorden die opkomen als hij over De Sikkenberg praat. Willem de Meer (20) komt al sinds hij klein is elk jaar op de camping en begint te stralen als hij het over deze bijzondere plaats heeft. Voor hem is De Sikkenberg niet alleen een fantastische familiecamping, maar ook de plek waar hij God ontmoet heeft.
‘Toen ik vijf was, kwam ik er voor het eerst met mijn familie op De Sikkenberg. Er was veel te doen en de sfeer was zo positief dat we er sindsdien altijd zijn blijven komen. Inmiddels hebben we onze eigen stacaravan. De Sikkenberg staat haaks op de maatschappij. Als ik terugkom van een vakantie moet ik altijd weer wennen aan de onverschilligheid van mensen. Op De Sikkenberg gaan de mensen juist heel liefdevol met elkaar om. Ze zien elkaar echt staan en zijn oprecht geïnteresseerd. Dat vind je niet op veel plekken. Als ik daar ben, leef ik op en ik kom altijd opgeladen terug. Het is voor mij een heel dierbare plek, ook omdat De Sikkenberg het relationele gedeelte van mijn geloof, mijn relatie met God, gevormd heeft. Ik heb daar de definitieve keuze gemaakt voor God! Er waren mensen die naar mij omkeken en mij zagen en daardoorheen zag ik Gods liefde voor mij. Ik zit nu een aantal jaren in het recreatieteam, omdat ik weet dat gezien worden heel belangrijk is - elkaar echt zien – dan kan God ons gebruiken.
Keuze voor God
Zestien jaar was ik. Ik geloofde wel in het bestaan van een hoger wezen, maar niet in het bestaan van een persoonlijke God. Ik wilde die zomer eigenlijk niet gaan, maar werken bij de Albert Heijn. Dat ging op het laatste moment niet door en toen besloot ik toch maar mee te gaan naar de camping. Ik zat daar op een bankje en de jeugdcoördinator zag mij en kwam bij me zitten. Ze maakte een praatje, vroeg hoe het met me ging en stelde daarna voor dat ik deel van het recreatieteam zou worden. Ik had daar niet veel zin in, maar ik had ook niks anders te doen, dus heb ik toegezegd. We organiseerden allerlei activiteiten voor kinderen en jeugd. In dat team ervaarde ik dat God mij gebruikte, dingen die ik zomaar wist, ik voelde aan wat jongeren nodig hadden en voelde me gestuurd. Dat was vreemd voor mij, want ik geloofde niet in een persoonlijke God. Deze ervaring paste niet in mijn plaatje van God.
Toen er werd gevraagd of ik nog een week in het team wilde blijven, kon dat eigenlijk niet, want ik zou met een vriend op vakantie gaan. Toen ben ik gaan bidden: ‘God, als U bestaat en wilt dat ik hier blijf, laat dan drie mensen vandaag komen die zeggen dat ik moet blijven.’ En dat gebeurde! Voor mij was dat echt een helder signaal dat God mij zag staan en mij kende. Ik heb toen besloten Hem te volgen en Hem aan te nemen als Heer. Ik ben een extra week gebleven en heb de andere vakantie afgezegd. Mijn vriend snapte het wel, hij zag hoe belangrijk dit voor mij was.
Het was de bedoeling dat ik op De Sikkenberg terecht zou komen, God gebruikte de mensen daar om zichzelf aan mij te laten zien.
Ommekeer
Die vakantie was echt een ommekeer, daarna werden veel deuren geopend. Ik heb toen ik jong was iets heel naars meegemaakt op het gebied van seksueel misbruik en voelde me toen in de steek gelaten door God. Ik kon dat vertellen aan mensen bij De Sikkenberg en dat gaf steun. Ik heb gemerkt dat God mijn ervaringen en kwetsbaarheid gebruikte om anderen verder te helpen. Sinds dat jaar ben ik in het recreatieteam gebleven en kan ik mijn ervaringen met jongeren delen. Ik begrijp hun worsteling heel goed omdat ik hetzelfde heb meegemaakt. Ik ben nooit echt los van God geweest; in mijn achterhoofd wist ik dat Hij er was, maar ik wilde niks met Hem te maken hebben. Ik was boos en dacht altijd: ‘Toen ik U nodig had, was U er niet voor mij en nu wil ik er ook niet zijn voor U.’ De periode dat ik geen rekening wilde houden met God, kwam voort uit frustratie. Dit kom ik heel vaak tegen in gesprekken met jongeren die niet (of niet meer) geloven. Ik kan makkelijk contacten met hen leggen omdat ik het begrijp en hun kan vertellen over God. God voelde toen ver weg, maar gebruikt dit nu ten goede.
De Sikkenberg
Op De Sikkenberg is het als het ware een andere setting, mensen zijn op vakantie, de sfeer is ontspannen en je ziet mensen elke dag. Je bent steeds met elkaar in ontmoeting en trekt heel intensief met elkaar op. Op de Sikkenberg ben je dagelijks bezig met God door Bijbelstudies, kerkdiensten, gebed en gesprekken. Daardoor zijn je geestelijke antennes scherper en bouw je aan relaties met elkaar en met God. Dat lukt thuis of in de kerk minder goed, het contact is dan vaak vluchtiger. In de kerk zien we elkaar op zondag en hebben we een mooie ontmoeting, maar ziet het leven door de week er zo anders uit. Dat contrast valt weg als je tijdens een vakantie intensief met elkaar optrekt.
Wat ik graag aan anderen wil meegeven is dit: Mensen zijn heel erg op zoek naar de ervaring. Als ze God niet ervaren, is de conclusie dat Hij er niet kan zijn. Mensen willen God de hele tijd beleven, maar dat werkt niet zo. Daarnaast is het moeilijk de consequenties te aanvaarden van geloof in God, het geloof heeft namelijk consequenties. Voor mij betekent het bijvoorbeeld dat ik niet meer leef vanuit mijn eigen regie, maar dat ik de touwtjes uit handen moet geven. Als je Jezus volgt leef je niet meer voor jezelf en bouw je niet het eigen ik, maar word je bouwer in Gods Koninkrijk. Dat is moeilijk en ook heel mooi en God voorziet, dat is echt zo. Hij geeft het gereedschap dat wij nodig hebben om te bouwen. Op De Sikkenberg zijn we daar ook veel mee bezig, bijvoorbeeld door themaweken te organiseren. Door de diensten, door ontmoetingen en in aparte groepen voor kinderen, tieners en jeugd zijn we intensief bezig met een bepaald onderwerp. Het creëert bewustzijn en er worden handvatten gegeven voor het dagelijks leven. Ik ben echt geraakt door wat er op de camping gebeurt. Jongeren die onverschillig staan worden aangeraakt en hebben een ontmoeting met God. Op De Sikkenberg hangt een sfeer waar God zich echt laat vinden. Er is harmonie.
Bron: De Oogst maart 2018
Fotografie: De Plaatjesmaker